یا غیرت الله ...

شمر و سنان و اَخنس و خولی بهانه است
قتل پدر ز داغ پسر آب میخورد . . .
عباس خفته است که برپاست حرمله
این فتنه از خسوف قمر آب میخورد 
.
.
.

در عجب مانده ام از
این همه جور و چپاول، آن همه قتل و تجاوز
این همه غیبت و تهمت، آن همه غارت و دزدی
خوردن مال یتیمان، گریه ی این همه کودک
ناله ی آن همه مادر
پس کجایی گل زهرا؟!
این روا نیست ببینیُ و نیایی...
.
.
.

كسي كه علت ايجاد شيث و شمعون است
قسم به حضرت زهرا رقيه خاتون است
بگو كه منكر دردانه حسين داند
به آيه آيه قرآن هميشه ملعون است
و منكران مقامش شبيه ابليسند
اگر عمارت فقه اند تازه تاسيسند
و گر كه چله نشينند به مسجد الاقصي
براي لحظه به لحظه اش گناه بنويسند
دخيل دست عطايش هزار قارون است
كسي كه شيعه به او تا هميشه مديون است
و آن مكان كه ملقب به قاب قوسين است
در آرزوي قدوم رقيه خاتون است
.
.
.

مسافرم که به راهت نماز عشقم را
شکسته میرسم اما تمام میخوانم
تو آنقدر خودمانی و مهربانی که
تو را بدون علیه السلام میخوانم
.
.
.

لطف ارباب به خون و رگ نوکر جاری
بنویسید ز این خسته به هر دیواری
روضه ها و غم ارباب فقط یک لطف است
محور اصلی هر روضه گدا سالاری
.
.
.

جويند همه هــلال و من ابرويــت 
گيرند همـه روزه و من گيســويت
از جمـــــــله اين دوازده ماه تمام 
يک ماه مبارک است آن هم رويت
.
.
.

حسین اربابم...

زمان پيرى ما وقت مكه رفتن ماست
براى رفع گنه كه به دامنم باشد
مرا به فصل جوانى ببر به كرب و بلا
كه قدرت و نفس سر شكستنم باشد
.
.
.

اسلام بی ولای تو از کُــفـر بدتر است
صد آیه هم اگـر که زِ قرآن بیاورند . . .
گفتیم با تمام جهان مثل تو "حـسیـ ــ ـن"
معشوق اگر که هست به میدان بیاورند
.
.
.

نام ما را ننویسید ، بخوانید فقط
سر این سفره گدا را بنشانید فقط
حُرّم و چکمه سر شانه ام انداخته ام
مادرم را به عزایم ننشانید فقط
صبح محشر به جهنم ببریدم اما
پیش انظار گنهکار نخوانید فقط
پیش زهرا نگذارید خجالت بکشیم
گوشه ای دامن ما را بتکانید فقط
حقمان است ولی جان اباعبدالله
محضر فاطمه ما را نکشانید فقط
گر بنا نیست ببخشید، نبخشید اما
دست ما را به محرم برسانید فقط
سمت آتش ببری یا نبری خود دانی
من دلم سوخته گفتم که بدانید فقط
.
.
.

اهلِ روضه بسم الله ...

زینب هلال و ماه هلال و سپه هلال
راوی هلال و هول بریدن گرفته بود
نیزه حلال و تیغ حلال و سنان حلال
ذبحِ حلال حال تپیدن گرفته بود
مَحکم مباح و حُکم مباح و حَکَم مباح
خون مباح سرخ و... جهیدن گرفته بود
اسب حسین جای شتر نحر شد به نهر
تصمیم «اَلظلیمه کشیدن» گرفته بود...
ضجه حرام و اشک حرام و بکا حرام
بوسه حرام و قلب دریدن گرفته بود
.
.
.

چه زیبا و غریبانه آرام گرفته ای، بقیع!
بغضی در گلو داری...؟!
شاید از مولایت سکوت را یاد گرفته ای و به عزلت نشینی عادت کرده ای؟!
نمی دانم ! شاید از بانو زینب کبری آرام گریستن را به یادگار نگه داشتی! آن هنگام که روح و روان علی به خاک سپرده می شد! شاید از امام غریب خفته ات ،حضرت حسن، صبوری را به ارث برده ای! یا از مولایت حضرت حسین، سوختن و ساختن را دیده ای و دم فروبستی! آخر مگر تو گنجینه های علم خدایی را که همانا امامان همام حضرات محمدبن علی و جعفر بن محمد را در قلب خود جای نداده ای؟! نمی خواهی چیزی بگویی ؟! بس نیست سکوت...؟! تا کی بغض در گلو؟! تا کی فریاد در خاموشی؟! اما... از همسایه ات می گویم! کوچه بنی هاشم. تو شاهد بودی و دم فروبستی! می دانی که چه می گویم؟! ماجرای کوچه ... در نیم سوخته ... چادر خاک آلوده ... ‌تو نیز منتِظِر آن منتَظَر بمان که با ظهورش می شوی همان "جنت‌ البقیع"...

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله...
مولای من حسین جان سلام...
اینجا هوا، هوای روزهای بعد از شهادت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم‌ است.
آن روزها که عمویم تنها بود و مردم فراموش کردند بیعتشان را...
شما هم شبیه پدرتان... شبیه حسن علیه‌ السلام...
اینجا بیعت که هیچ دعوتشان را هم فراموش کرده‌اند.
کوفه شمشیر تیز کرده برای انتقام خوبی‌های پدرت!
و تازیانه برای ...
نیا که این آتش خیمه‌ها را که می‌سوزاند هیچ، معجرها را هم...
پسر عمو جان!
نیا، نیا که اینجا یک دشمن جوانمرد هم نیست چه رسد به دوست...
برگرد که ریسمان بافته اند برای...
برای هزاران دست...
سرت سلامت پسر فاطمه سلام‌ الله ‌علیها
.
.
.

به نام خاک ديار خدا ، به نام نجف
به نام حضرت سلطان دين امام نجف
دليل خلقت عالم ، دليل خلق زمين
به احترام علی بود و احترام نجف
گمان کنم که خدا از ازل به دست خودش
نوشته واژه ی "الله" را به بام نجف
علی عليه السلام است کعبه ی سيار 
که واجب است کنی سجده در تمام نجف
به روی کافر و مومن در حرم باز است
که رد هيچ کسی نيست در مرام نجف
.
.
.

زائر کرب و بلا گفت خداحافظ و من
به تلافی وسط روضه خودم را کشتم
جرم من خاطره های سفر کرببلاست
هست بر روی ضریحت اثر انگشتم
.
.
.